Metodyka identyfikacji projektów do komercjalizacji na wyższych uczelniach

Publikacja jest poświęcona rozwiązaniu jednego z podstawowych problemów w komercjalizacji wiedzy i technologii związanego z identyfikacją nowych rozwiązań technologicznych i organizacyjnych posiadających potencjał rynkowy. Fakt, że OI w niewielkim stopniu uczestniczą w procesach komercjalizacji jest między innymi wynikiem braku wiedzy i umiejętności w wyszukiwaniu i identyfikacji wiedzy o określonej wartości rynkowej wśród szeregu badań prowadzonych przez uczelnie wyższe. Do podstawowych elementów opracowania zaliczono: kształtowanie relacji pomiędzy ośrodkami innowacji a uczelniami, metodykę identyfikacji projektów o potencjale rynkowym, tworzenie narzędzi niezbędnych do prowadzenia efektywnych procesów komercjalizacyjnych, zasady organizacji współpracy z zespołami badawczymi, oraz procedury współdziałania w procesie komercjalizacji projektów uczelnianych. W instytucji naukowej droga do transferu technologii rozpoczyna się od identyfikacji innowacji.

Uczelnia musi stworzyć procedury umożliwiające zgłaszanie, wstępną ocenę i aplikowanie o ochronę prawną innowacji (np. patentową). Przyjmowanie tego typu wewnętrznych uregulowań jest powszechną praktyką w zagranicznych uczelniach, a coraz częściej również polskich jednostkach naukowych i jest istotne nie tylko z ich punktu widzenia, ale ma także duże znaczenie dla przedsiębiorców.